Soppig olijf-oor

Een tijdje geleden liep ik rond met een twee rare oren. Ik weet niet eens meer wat er met ze aan de hand was. Een combinatie van pijntjes en onwillekeurige gevoeligheid voor geluid geloof ik. Het maakt niet veel uit, want het gaat om wat er zich om mijn oor heen afspeelt die bewuste dagen.

De volgende gebeurtenissen zijn dan ook de mededelingen aan mijn lieve vriendinnen hierover.

Het begon allemaal met een gouden tip. Stop slaolie in je oor.

Ik kwam ‘s middags thuis vertellen over de gouden tip van mijn vriendin over het gekke oor. Maar, ik gebruik het woord slasaus in plaats van slaolie en word heel raar aangekeken. Enfin, moeders legt uit dat het inderdaad met olie, en dus ook met olijfolie prima lukt. Want laten we dat nou juist wél in huis hebben.

Ik leuk een watje kapot pluizen, in de olie drenken en soppig in m'n oor douwen.

Terwijl ik bezig ben denk ik bij mezelf: "Maar Anmrie, doe gelijk je andere oor ook! Want waarom niet?!"

Even later zit ik schattig op de bank tv zonder normaal geluid te kijken, terwijl elke beweging van mijn hoofd ontelbare minuscule kriebels in mijn oor teweegbrengt.

Watjes er uit.

Ik lijd dat rare oor van me wel.

Einde verhaal?

Nee.

Even later op de dag bedenk ik: "Anmrie, doe eens slim! Doe het alsnog vannacht!"

Ik naar beneden hobbelen om het hele verhaal nog eens te doen, leuk.

Mijn wijze moeder springt in: "Nee, je moet een druppel erin doen, dán een watje. Je vader doet het wel even."

Dit bracht allerlei visioenen van een hoofd onder de olijfolie bij me op, maar voor de buitenwereld (mijn ouders) was dat alleen te zien als stom gegrinnik.

Dus vraag ik moederlief of zij het niet even wilde doen, en gelukkig, dat maakt deel uit van het moederlijk takenpakket.

Ik geef haar een wattenstaafje zodat ze daar een welgemikte druppel vanaf kan laten vallen in mijn zielige oortje.

Maar wacht..  wat is dat!?

Er zit een schenkplasticdingetje op de fles olijfolie, waardoor je niet zomaar een wattenstaafje in de oortjesolie kan soppen!

Geeft niks. Moeders kunnen alles.

Moeders hebben een vaste schenk-hand en liefde voor de oren van hun kindertjes!

Ik leg braaf mijn hoofd op de tafel, de flessenhals word voor stabiliteit op m'n hoofd gedrukt en.... KLOTS. Zit je oor lekker vol met olie.

Nou ja..  zo voelde het voor mij.

Mijn moeder daarentegen zag het oppervlak nog maar net. Daarbij niet natuurlijk niet denkend aan de diepgang van de oorkanalen van haar dochter.

Ik heb vervolgens vier wattenstaafjes vol eruit gehaald aan olie, en nog eens m'n hoofd andersom op een tissue laten uitlekken.

Watje er in.

Klaar.

Slapen.

Ik en mijn soppig olijf-oor wensten iedereen welterusten.

Zelf heb ik hier twee lessen uit kunnen halen, die ik graag deel.

Les één

Als je de naam van iets niet weet, is het perfect acceptabel er iets aannemelijks voor te verzinnen, zoals schenkplasticdingetje.

Les twee

Als je iemand een gouden tip geeft, geef wat details mee voor de leken onder ons.