Ik vraag me vaak iets af.
Dan houden mijn gedachten het vast en laten niet meer los.
Ze rennen er mee weg door alle gedachtegangen, totdat ik het eindelijk kan inhalen.
Ergens, verstopt in een kamer die aan een van de gangen ligt, vies grijnzend met het antwoord in handen.
En soms denk ik even terug aan zo’n achtervolging, herinner ik meer of minder details terwijl ik dat pad nog eens volg.
Al die avonturen in mijn gedachtegangen, zijn het waardig hun weg te vinden naar letters en woorden, naar buiten.
Nu beginnen ze voor het eerst, met een gedicht.
